Onze lieve schat Tjango is 25-04-2016 overleden

  

Lieve Tjango , je was zo lieve trouwe en grappige hond en je bent maar liefs 15 jaar geworden.

We hebben je leven 3 x gered.toen kon je weer verder leven. Maar je vierde leven konden we jouw jammer genoeg niet meer redden. We hadden nog heel lang van jouw willen genieten lieve schat. Maar je werkt opeens zo'n ziek en je had zoveel pijn en dat we besloten om van al je pijn te verlossen . Lieverd je was een grote vechter, we houden van je , ik zal je heel erg missen. Je hebt je rust verdiend lieve schat, je hebt nu geen pijn meer . Rust zacht lieve Tjango , I love you , I miss you !

Noppes

In memoriam van Noppes 19 augustus 2001 - 11 september 2012

Wij hebben 13 jaar lang mogen genieten van onze eerste dalmaat Lady. Na haar te hebben in laten slapen, was de mening dat we geen hond weer wilden. Stiekem af en toe even op de site van din-fonds kijken en daar kwam Noppes in beeld, een wat oudere hond. Dat leek ons wel iets, een nog wat oudere hond die we niet meer op hoefden te voeden, maar die we nog wel een aantal leuke jaren konden bieden.

Juli '09 hebben we (man, dochter en ik)  Noppes opgehaald vanuit de opvang. We mochten daar een eindje met hem 'proef'wandelen. Hij wilde gelijk al dat we met z'n drieën bij en met hem liepen. Ons besluit stond alvast, dat we hem gelijk mee zouden nemen. Groot was onze verbazing dat ie zonder enig aarzeling in de auto sprong. 

Thuis aangekomen, was hij gelijk al waaks, toen onze zoon de oprit op kwam lopen.  

Noppes kwam, zag en overwon, we hebben hem in ons hart gesloten.

Groot was de schrik toen Noppes 9 september vanuit het niets een epileptische aanval kreeg. In goed overleg met de dierenarts hebben we toen moeten besluiten om hem in te laten slapen, dat was 2 dagen later. 

Het was voor Noppes beter zo, maar wat doet het pijn zo'n beslissing in zo een korte tijd te moeten nemen.

We hadden hem graag nog wat jaren bij ons gehad.

P. Veninga

Cézanne

Lieve Cézanne,
Over jou moeten we ook wat schrijven,
we wilden toch zo graag dat je nog bij ons zou blijven.
In het DIN-Fonds had jij ons uitgekozen,
we waren zo blij met jou, stonden daar wat te blozen.
De start in jouw leven was niet goed,
maar kijk eens wat liefde voor zo'n hondje jou doet!
Nooit maar ook nooit zette je een pootje verkeerd,
dank zij jou hebben we ook veel over Dalmatiërs geleerd.
Altijd was je heel vrolijk en lief,
je was gewoon IEDERS hartedief!!
Je was bijna 14 jaar, nooit ziek, kerngezond,
spelen, knuffelen, rennen, puppy's bemoederen: gewoon ONZE hond!
Jouw hartje heeft het nu begeven,
en wij moeten daarmee leren leven.
Jij zit ook in ons hart, samen met de anderen,
Niemand, maar ook niemand die het kan veranderen!
Lieve Cézanne:
Als tranen een trap konden bouwen naar de hemel en mooie herinneringen een brug,
dan klommen we naar boven en brachten je samen met de anderen weer mee terug!!!!
Run free op de regenboogbrug mijn allerliefste maatje, we missen je onzettend!
Maar eens zien we elkaar terug,

Tot op de regenboogbrug lieve meid van ons ♥ ♥ ♥

Aleida Vermeulen

Falcor en Jamy

De twee liefste stippels ooit! Falcor kregen wij als pup in december 1998. Jamy hebben wij in juni 1999 als bijna twee jarige uit het DIN-fonds gekregen. Falcor kon niet goed alleen zijn, dus kreeg hij een opvoedende vriendin. Zij heeft hem inderdaad opgevoed, in goede en slechte dingen!
Jamy was bijvoorbeeld overtuigd van haar telekinetische gaven. Zij wist heel zeker dat als ze iets lekkers op tafel maar lang genoeg zou telekineuzen het lekkers naar haar toe zou komen. Falcor loste dat sneller op, als het moest klom hij gewoon op de tafel. Beiden waren er ook van overtuigd dat zij in alle bedden mochten liggen, graag onder de deken. Falcor presteerde het zelfs in de camper in de alkoof boven de cabine te klimmen!

Wij hebben ontzettend veel plezier gehad van deze twee ondeugden. Daarbij waren zij ook nog heel lief.
Jamy had de mooiste zwarte fluwelen oortjes ooit, naarmate ze ouder en grijzer werd verschenen de stippen in negatief. Toen ze niet meer goed kon zien, hield ze contact met ons door met haar scherpe neusje in onze benen te prikken. Toen ze veertien was gingen haar nieren slechter werken. Haar oostindische doofheid werd ouderdomsdoofheid. Ze wilde graag bij ons blijven, maar in maart ging het niet meer en is ze, bijna 15 jaar oud, ingeslapen. Falcor was weer alleen. Hij genoot van al de knuffels en aandacht, maar miste Jamy. Erg snel werd hij oud. Hij werd stram, doof en kreeg pijn. In oktober is hij veertien geworden. In november is hij naar zijn vriendinnetje gegaan. Veertien jaar is een lange tijd, maar was eigenlijk nog te kort. Wij zullen ze nooit vergeten.

Kim

Geboortedatum 6 oktober 1995
Overleden 1 augustus 2011

We hebben onze hond Kim, ons toppertje, een waterrat, op maandag 1 augustus 2011, moeten laten inslapen.

Ze is 15 jaar en 10 maanden oud geworden. Haar gemis doet ons veel verdriet. Maar de leuke en grappige dingen van Kim zullen bij ons altijd in herinnering blijven.

Yvonne en Bertil Smit

Skamander

Skamander
2 april 2001-30 juli 2011
In memorie
Op vrijdag om 6 uur nog lekker even samen het bos in, lekker even zwemmen en vader zwaan vertellen dat ik daar ook mag zwemmen. Thuis lekker gegeten. Maar om negen uur werd Skamander ziek en had ik al snel in de gaten dat het niet goed was. Het was inderdaad goed mis. Skamander is die nacht rustig ingeslapen. Ik kan er nog niet goed bij. Hij was mijn maatje en vriendje, we hebben samen in de vier en half jaar dat hij bij mij was veel meegemaakt. Ik had je graag een stuk ouder zien worden maar helaas het mag niet zo zijn. Je was mijn lieve, speels, soms wat arrogante Skam lieverd en ik mis je verschrikkelijk.
Rust zacht lief maatje van me. 

Marja Sterkenburg-Ockhuisen

Balou

Balou
Op 18 maart 2011 hebben wij afscheid moeten nemen van ons zonnetje in huis , Balou. Hij werd op 16 juli 1996 in Roemenië geboren en later mee naar Nederland gesmokkeld. Na drie jaar hier kwam hij in de DIN opvang terecht en sinds 6 september 1999 waren wij de gelukkige baasjes van hem. Hij was een energieke hond die nergens bang voor was en zelfs gek was van luchtballonnen en ook van vuurwerk was hij niet bang maar eerder nieuwsgierig.

Lange wandelingen over het strand en door de bossen waren zijn favorieten en ook autorijden vond hij altijd geweldig. Hoogtepunten waren de voorjaarsvakanties met het gezin in de bossen van Drenthe en de strandvakanties in Zeeland of op de Waddeneilanden , maar ook bij "verre " vakanties naar Normandië en Toscane kon hij zich naar hartenlust uitleven . Uiteraard was hij ook van de partij bij de DIN -activiteiten. Bij wandelingen was hij altijd herkenbaar met zijn onmisbare bal of stok in zijn bek. Bij de DIN spelen sleepte hij totaal drie prijzen in de wacht. In de zomer van 2008 moest hij een operatie ondergaan aan zijn aan een gescheurde kruisband en meniscus aan zijn linkerachterpoot , gevolgd door een operatie aan een gescheurde kruisband aan zijn andere poot , begin 2009.

Hierna takelde hij zienderogen af en waren lange wandelingen voor hem taboe geworden. De laatste keer dat we met hem een DIN activiteit bezochten was september 2010 in Delft , zonder dat hij ook maar aan iets meedeed. Dankbaar dat we zo'n lange tijd plezier met hem mochten hebben zal hij voor altijd in onze gedachten voortleven.

Henk en Jannette Bijkerk