Noppes

In memoriam van Noppes 19 augustus 2001 - 11 september 2012

Wij hebben 13 jaar lang mogen genieten van onze eerste dalmaat Lady. Na haar te hebben in laten slapen, was de mening dat we geen hond weer wilden. Stiekem af en toe even op de site van din-fonds kijken en daar kwam Noppes in beeld, een wat oudere hond. Dat leek ons wel iets, een nog wat oudere hond die we niet meer op hoefden te voeden, maar die we nog wel een aantal leuke jaren konden bieden.

Juli '09 hebben we (man, dochter en ik)  Noppes opgehaald vanuit de opvang. We mochten daar een eindje met hem 'proef'wandelen. Hij wilde gelijk al dat we met z'n drieën bij en met hem liepen. Ons besluit stond alvast, dat we hem gelijk mee zouden nemen. Groot was onze verbazing dat ie zonder enig aarzeling in de auto sprong. 

Thuis aangekomen, was hij gelijk al waaks, toen onze zoon de oprit op kwam lopen.  

Noppes kwam, zag en overwon, we hebben hem in ons hart gesloten.

Groot was de schrik toen Noppes 9 september vanuit het niets een epileptische aanval kreeg. In goed overleg met de dierenarts hebben we toen moeten besluiten om hem in te laten slapen, dat was 2 dagen later. 

Het was voor Noppes beter zo, maar wat doet het pijn zo'n beslissing in zo een korte tijd te moeten nemen.

We hadden hem graag nog wat jaren bij ons gehad.

P. Veninga

Cézanne

Lieve Cézanne,
Over jou moeten we ook wat schrijven,
we wilden toch zo graag dat je nog bij ons zou blijven.
In het DIN-Fonds had jij ons uitgekozen,
we waren zo blij met jou, stonden daar wat te blozen.
De start in jouw leven was niet goed,
maar kijk eens wat liefde voor zo'n hondje jou doet!
Nooit maar ook nooit zette je een pootje verkeerd,
dank zij jou hebben we ook veel over Dalmatiërs geleerd.
Altijd was je heel vrolijk en lief,
je was gewoon IEDERS hartedief!!
Je was bijna 14 jaar, nooit ziek, kerngezond,
spelen, knuffelen, rennen, puppy's bemoederen: gewoon ONZE hond!
Jouw hartje heeft het nu begeven,
en wij moeten daarmee leren leven.
Jij zit ook in ons hart, samen met de anderen,
Niemand, maar ook niemand die het kan veranderen!
Lieve Cézanne:
Als tranen een trap konden bouwen naar de hemel en mooie herinneringen een brug,
dan klommen we naar boven en brachten je samen met de anderen weer mee terug!!!!
Run free op de regenboogbrug mijn allerliefste maatje, we missen je onzettend!
Maar eens zien we elkaar terug,

Tot op de regenboogbrug lieve meid van ons ♥ ♥ ♥

Aleida Vermeulen